Patron

Karol Wojtyła  urodził się 18 maja 1920 roku w Wadowicach.

Był synem Karola i Emilii Kaczorowskiej. Jego ojciec był urzędnikiem administracji wojskowej w randze porucznika. Miał siostrę, której nie znał (zmarła przed Jego urodzeniem ) i starszego brata Edmunda.
Kiedy Karol skończył 6 lat, poszedł do szkoły mieszczącej się niedaleko jego domu. Już od pierwszego dnia bardzo dobrze się uczył, był obowiązkowy i sumienny. Chętnie pomagał koleżankom i kolegom. Wszystko Go ciekawiło, chciał się jak najwięcej nauczyć. Zawsze z niezwykłą starannością odrabiał zadania domowe. I choć dużo czasu poświęcał na naukę, tak jak wszystkie dzieci na świecie bardzo lubił się bawić. Jesienią, gdy padał deszcz, grał w ping – ponga, czytał książki i bawił się z córką sąsiadów Ginką w teatr. Zimą jeździł na sankach, łyżwach, nartach. Latem dokazywał na podwórku, grał w piłkę – głównie w ataku i obronie, często stał w bramce. Koledzy wołali na Niego – Lolek.
Gdy Karol miał 9 lat zmarła Mu matka, gdy 12 – brat Edmund, który był lekarzem. Został tylko z ojcem.
Po ukończeniu Szkoły Podstawowej, poszedł do wadowickiego Gimnazjum, a następnie Liceum. Nauczyciele uważali Go za ucznia bardzo zdolnego, a w dodatku pracowitego jak mrówka i pszczółka razem wzięte. Na każde zajęcia był bardzo dobrze przygotowany. Podczas kartkówek i sprawdzianów nigdy nie ściągał. Największą pasją Karola w tym okresie był teatr. Sam pisał wiersze już od początku Gimnazjum.
W 1938 r. po zdaniu matury wyjechał z ojcem do Krakowa. Tam rozpoczął studia na wydziale polonistyki.
Studia przerwał wybuch II wojny światowej, kiedy zamknięto Wyższe Uczelnie. Karol musiał wówczas podjąć pracę w kamieniołomach i w fabryce chemicznej „Solway”. Jest to dla Niego trudny okres. W czasie wojny ginie wielu Jego przyjaciół, w 1941r. traci również ojca, który schorowany, umiera nagle.
W 1942 r., jeszcze gdy trwała wojna decyduje się na kapłaństwo i wstępuje do seminarium, prowadzonego w Krakowie w konspiracji przed Niemcami przez arcybiskupa Sapiehę.
Kończy studia z bardzo dobrymi wynikami. W ostatnim semestrze dostał 19 ocen celujących, 6 bardzo dobrych i tylko 1 czwórkę – z psychologii. W 1946 r. zostaje kapłanem. W dwa tygodnie później arcybiskup wysyła Karola na studia doktoranckie do Rzymu.
Przebywał tam dwa lata. Przez cały pobyt pracował nad pracą doktorska, która liczyła 280 stron napisanych po łacinie. Obronił ją z wyróżnieniem, otrzymując jak najlepsze noty.
Po powrocie do kraju zostaje wikarym w podkrakowskiej parafii Niegowici. Pracuje tam przez rok. Po czym wraca do Krakowa i rozpoczyna pracę ze studentami. Chodzi z nimi na wycieczki, palą ogniska, śpią w szałasach, odprawia dla nich Msze Św., odmawia różaniec, śpiewają pieśni religijne, rozmawiają, modlą się. Został dla nich „wujkiem” – tak zwracano się do Niego.
W tym okresie był również wykładowcą etyki na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. Studenci uwielbiali Jego wykłady. Zawsze pojawiali się na nich gromadnie.
Karol mimo, że miał tytuł doktora nadal się uczył, czytał i pisał książki. Wkrótce zdobył zaszczytny tytuł profesora Uniwersytetu Jagiellońskiego.
Gdy ukończył 38 lat otrzymał nominację na biskupa. W wieku 44 lat zostaje arcybiskupem, a 47 lat – kardynałem.
W tym okresie brał udział w obradach Soboru Watykańskiego II, kiedy to już zwracał na siebie uwagę ogromną wiedzą, energią, skromnością. Uważano Go za osobę wybitną i wyjątkową.
Po śmierci papieża Pawła VI, Karol wyjechał na konklawe, podczas którego miał być wybrany nowy papież. Został nim właśnie On – Karol Wojtyła. To wydarzenie miało miejsce 16 października 1978r. Karol miał wówczas 58 lat i przyjął imię Jana Pawła II.
Odtąd rozpoczął się niezwykły pontyfikat papieża Polaka i liczne pielgrzymki po całym świecie. Pierwszą odbył do Meksyku.
Do Polski po raz pierwszy przyjechał w rok po objęciu pontyfikatu (w 1979 r.). Potem odwiedzał jeszcze Polskę kilkakrotnie (w sumie 9 pielgrzymek do Polski), a tu Jego ulubionym miejscem odpoczynku były Tatry.

13 maja 1981 r. miał miejsce zamach na życie papieża. Podczas audiencji na Placu Św. Piotra, papież został poważnie ranny i trafił do szpitala. Powoli udało Mu się wrócić
do zdrowia i do swoich obowiązków.
Był wielkim orędownikiem pokoju, uosobieniem tolerancji, najznakomitszym ambasadorem polskiej kultury. W Jego pismach i książkach zawsze przewijał się wątek polskiej tradycji i historii. Nigdy żaden Polak nie miał tak znaczącego wpływu na bieg losów świata.

Zmarł 2 kwietnia 2005r.
 Po 6 latach – 1 .V. 2011r odbyła się beatyfikacja Ojca Świętego.
27 kwietniam2014 roku Jan Paweł II został ogłoszony świętym kościoła katolickiego.

Dzień Patrona w naszej szkole obchodzimy 22 października – w dniu liturgicznego wspomnienia Jana Pawła II.

Czy wiesz, że:
– Pontyfikat papieża Jana Pawła II trwał 26 lat i kilka miesięcy.
– Jan Paweł II władał biegle 7 językami obcymi: włoskim, hiszpańskim, angielskim, łacińskim, francuskim, niemieckim, rosyjskim.
– Jest pierwszym papieżem: czytającym bez okularów, noszącym zegarek na rękę, jeżdżącym na nartach, uprawiającym wspinaczkę górską, pływającym kajakiem, największym podróżnikiem wszechczasów.
– Jest autorem takich utworów literackich jak np. „Przekroczyć próg nadziei”, „Dar i tajemnica”, „Tryptyk rzymski”, „Pamięć i tożsamość” (ostatnia książka, która była wydana niedługo przed śmiercią papieża).
– Konklawe to zebranie kolegium kardynalskiego, które wybiera papieża.
– Encyklika to pismo napisane przez papieża w formie listu do biskupów i wiernych. Jan Paweł II napisał 13 encyklik.
– Osobistym sekretarzem papieża Jana Pawła II, Jego przyjacielem i powiernikiem był biskup Stanisław Dziwisz.
– Tiara to uroczyste nakrycie głowy papieża – wysoka, biała czapka, zwieńczona krzyżem, ze zwisającymi z tyłu dwiema wstęgami.
– Pastorał to duża laska, zakrzywiona u góry, nawiązująca do kija pasterskiego, ma symbolizować papieża czuwającego nad owczarnią.
– Jan Paweł II podczas swego pontyfikatu odwiedził około 135 krajów.
– Miejscem odpoczynku papieża we Włoszech jest Castel Gandolfo.
– Ulubioną pieśnią oazową Jana Pawła II jest „Barka”.